Մենք բարձրացանք Թրասար (Լոլոզիկ) սարը: Մեզ հետ էին տիկին Հարությունյանը և Գայանե Գամլետովնան: Սկսեմ պատմել Թրասար (Լոլոզիկ) սարի մասին: Տիկին Հարությունյանը ասում էր՝ «անտառապատ սար է», բայց գնացինք տեսանք՝ ի՜նչ անտառ, սարը պատված էր չոր դեզերով, խոտերով: Բարձրացանք, ոչինչ, այնքան էլ դժվար չէր: Իջնելուց ես տեսա մեր մեքենայի մոտ հեծնորդը ձիու հետ և ձին իր երեխայի հետ: Ձին բաց շագանակագույն էր, իսկ մտրուկը՝ սպիտակ: Մեր վարորդը նստեց ձիու վրա: Ես էլ ուզեցի նստել, բայց ամաչեցի ասել: Հետո մենք տեղից շարժվեցինք: Հանկարծ մեզ հանդպիեց մի պապիկ: Մենք հացազրույց վերցրեցինք գյուղի, սարի մասին: Հետու գնացինք ֆուտբոլ խախալու: Խաղացինք եկեղեցու բակում, եկեղեցին նոր եկեղեցի էր: Եկեղեցու բադերին լավ կերակրեցինք: Եվ այսպես մեր ճամփորդությունը ավարտվեց: Ես խորհուրդ կտամ բոլորին, որ գնաք այնտեղ. շատ լավ տեղ է:
